yup tama, di lang sila magaling in showing emotions pero they do feel sad too. nung days bago ako umalis my hubby was so alright,parang normal lang sa kanya na aalis ako, lagi ko siya sinsabihan na ang manhid naman niya, then the night before i left niyakap nya ako then told me magiingat daw ako lagi and mamimiss daw nya ako, and umiyak na siya. Sa airport hindi na kami masyado umiyak, basta nung papasok nako to board i just hugged evryone (hubby, parents, cousins na naghatid) and umalis na ko without looking back pero nung malayo nako sa line na papasok, umiyak na ako. Yung hubby ko naman nung umuwi sya and only our dog was waiting for him sa house, tapos nakita nya ung mga stuff na ginamit nung nag empake ako, bigla na lang daw siya naiyak kasi nung time na nakauwi siya, un ung time na we go out for a walk with our dog. then that night ayaw pumasok nung dog namin sa room he was waiting for me daw sa pinto. huhuhu (tears while typing this) .
Now hubby is always saying to me na i-promise ko daw na ito na ung last time na magkakahiwalay kami, na ayaw na daw nya ito maulit pa. Being away made me realize so much, na sana pala di ko siya inaaaway o di na lang kami nag aargue over petty things nung andun pa ako, na sana hindi ko sya pinagiinitan ng ulo nung nagpprepare kami ng docs at naiinis ako na ako ung gumagawa sa halos lahat...
hays... anyways... now we couldnt wait to be together again, im always telling him im excited to show him around, first time nya to experience ang winter this 2012, shopping, and idagdag na ung excitement over having our own place here, as of now kasi nakikistay pa lang ako sa relatives ko pero bago xa dumating lilipat na ako. dadalhin din namin si PELI (thats our dog) so we are excited for him too.