متقاضیان 38 شغل : آنکارا و ورشو

[kmahyar]

بچه ها، می خوام سرتون رو درد بیارم. راستش مثل خر تو گل موندم و نمی دونم چیکار کنم. خدار و شکر می کنم که تو جمع صمیمی شما احساس خوبی دارم و حس می کنم می تونم باهاتون حرف بزنم و راهنمائی بخوام. ممنون میشم اگه در مورد چیرهایی که می نویسم نظراتتون رو بگید بهم. برام مهمه بدونم اگه خود شما ها جای من بودین چیکار می کردین. نظرات ارزشمندتون واقعاً میتونه تو شرایطی که هستم کمک کنه تا شاید بتونم تصمیم درستی بگیرم و کمی از استرس هام کم بشه.
همونطور که فکر کنم همتون بدونید من الان برای کارم تو یه شهر دور افتاده هستم. از طرفی با توجه به اینکه دو ماهی هست که مدیکال رو هم دادم، اگه خدا بخواد و مشکلی پیش نیاد قاعدتا باید تا 10-9 ماه دیگه رفتی باشم. مشکل اساسی من اینه که الا اینجایی که هستم بمونم یا اینکه ول کنم و برگردم تهران... دلایلی که برای موندن یا اومدن دارم هم اینهاست:

:دلایل اومدن تهران
1- کلاس زبان برای خانمم. قابل ذکر اینکه زبان خانمم خیلی ضعیفه و یکی از چیزهایی که بهش فکر می کنیم اینه که تو چند ماه با کلاس های فشرده یکم تقویتش کنیم تا اونجا کارمون راحت تر باشه.
2- کار روی چند تا پروژه ریسرچ برای اینکه بتونم مقاله جور کنم تا شاید اونجا بعد از گذروندن امتحانات، تو گرفتن پذیرش رزیدنتی مجدد، کمکی برام باشه.
3- دیگه نمی تونم اینجا رو تحمل کنم و از اینجا بودن عذاب می کشم.
4- خطرات رفت و آمد ماهیانه
5- تو ماه های آخر بیشتر کنار خانواده باشیم.

:دلایل موندن تو همین خراب شده
1- تهران خونه ندارم، خونه گرفتن برای چندماه هم خیلی راحت نیست و درد سر اساس کشی و ... هم که جای خود. البته دارم مخ خانم رو می زنم که اگه راضی بشه چند ماهی پیش برادر و خواهرم بمونیم.
2- تو تهران با چند برابر شدن حجم کار، درآمدم کمتر از نصف و حتی تا یک سوم اینجا کاهش پیدا می کنه. ضمن اینکه درآمد تهران رو مجبورم تقریباً همش رو خرج زندگی کنم بخصوص اگه مجبور به خونه گرفتن هم باشم. ولی درآمد این خراب شده با حجم کار کمتر چند برابره و بیش از نود درصدش رو هم پس انداز می کنم.
شاید به نظرتون این چیزایی که نوشتم خیلی مسخره بیاد اما واقعا نمی تونم تصمیم بگیرم و بدجوری گیر کردم. تو این چند سال زندگیم کلا رو هوا بوده و به خاطر این قضیه مهاجرت هیچ تصمیم درستی نتونستم بگیرم و خیلی از فرصت هایی رو که شاید می تونستن برام عالی باشن از دست دادم. هرچند این مورد ممکنه خیلی مشکل جدی ای نباشه ولی باور کنید انقدر زندگی تو بلاتکلیفی دیوونم کرده که حد نداره. خوشحال میشم راهنمایی کنید که اگه جای من بودید چه می کردید.
مخلص همتون هم هستم...
​

جای بسیار خوشحالی داره که این تاپیک به جایی رسیده که دوستان درد دلها و یا مشکلاتشون رو با بقیه در میون میذارن تا با همفکری شاید بشه بهترین تصمیم رو گرفت

من طبق نوشته های خودتون نظر شخصیمو میگم یعنی کاری که من اگر جای شما بودم انجام میدادم
من اولین فاکتور که برای محل زندگی انتخاب می کنم آرامش هست، معلومه شما در محلی که هستید آرامش ندارید
با جمع کردن پول هم که به دارایی اضافه میشه موافقم ولی به چه قیمت؟؟ اینکه از خانوادم دور باشم یا خطراتی رو قبول کنم که اگر اتفاق بیفته هیچ وقت نتونم جبرانش کنم
لذت اینکه در کنار افرادی باشم که شاید هرگز تا آخرین لحظات عمرشون دیگه نبینمشون
کارهای تحقیقاتی که نشون دهنده توانایی عملی در اثبات دانش یک فرد هست رو به پول ترجیح بدم
من خودم شخصی هستم که فاکتور پول برام اولویت کمتری نسبت به دوری از خانواده، انجام کارهای تحقیقاتی و امکاناتی که می تونم در اختیار نزدیکانم قرار بدم، داره
زبان خانمتون اونجا به راحتی حل میشه ولی اگر اینجا پایه زبانش به حد متوسط برسه بهتره
ما پول زیادی همراهمون نیست که ببریم ولی با این وجود خودتون دیدید که ونکوور هم انتخاب کردیم و از پیدا کردن خونه و کار و هر مسئله ای که به زندگی مربوط میشه هیچ ترسی نداریم، اگر ترس داشته باشیم باعث میشه نتونیم در لحظه تصمیم درست رو بگیریم و این یعنی اشتباه

در کل کفه ترازوی برگشتن به تهران اگر من جای شما بودم خیلی سنگین تر از مکان فعلی شما هستش پس لحظه ای درش شک نمی کردم
همه ما برای زندگی کردن داریم به جلو میریم نه برای زنده موندن
به هر حال امیدوارم بهترین تصمیمی که باعث پیشرفت خودتون و خانوادتون میشه رو بگیرید
​

 

[qorashi]

سلام اقای دکتر
من فکر می کنم تو این چند ماه اخر که ایران تشریف دارید بهتره که استرس جابجایی وکاهش دستمزد را به خود و خانواده وارد نکنید.یه مسافرت چند روزه به کشورهای اطراف خیلی می تونه بهتون ارامش بده وشما رو دومرتبه سرحال کنه و تا می تونید برای اون طرف پس انداز کنید.همسرتون هم می تونن با خود اموز هایی که الان در بازار هستند زبانشون رو ارتقا بدن البته به پشتکار نیاز داره.امیدوارم هر چه زود تر پاس ریکوئست بشید تا از بلاتکلیفی در بیایید.ببخشید اینا چیز هایی بود که به عقل ناقص بنده رسید.باز هم در نهایت فکر می کنم هر کسی صلاح خودش رو بهتر می دونه

ممنون از راهنماییتون​

 

[sa mon]

وحیدجون دلایلت رو هم میگی برام بیزحمت​

همونجا بمون که بهتره ....تازه تهران باشی کی کیس هیدرونفروز میبینی به این قشنگی ....هفته پیش اینجایی که من هستم تو بیمارستان رفتم پیش دوستم دیدم یه کانجنیتال تراتوما بود به چه زیبایی ...انگار بچه رو توپ نشسته بود ;D عمرا این کیسها رو تو تهران ببینی . اونجا تجربه ات بیشتر میشه ​

​

 

[qorashi]

جای بسیار خوشحالی داره که این تاپیک به جایی رسیده که دوستان درد دلها و یا مشکلاتشون رو با بقیه در میون میذارن تا با همفکری شاید بشه بهترین تصمیم رو گرفت

من طبق نوشته های خودتون نظر شخصیمو میگم یعنی کاری که من اگر جای شما بودم انجام میدادم
من اولین فاکتور که برای محل زندگی انتخاب می کنم آرامش هست، معلومه شما در محلی که هستید آرامش ندارید
با جمع کردن پول هم که به دارایی اضافه میشه موافقم ولی به چه قیمت؟؟ اینکه از خانوادم دور باشم یا خطراتی رو قبول کنم که اگر اتفاق بیفته هیچ وقت نتونم جبرانش کنم
لذت اینکه در کنار افرادی باشم که شاید هرگز تا آخرین لحظات عمرشون دیگه نبینمشون
کارهای تحقیقاتی که نشون دهنده توانایی عملی در اثبات دانش یک فرد هست رو به پول ترجیح بدم
من خودم شخصی هستم که فاکتور پول برام اولویت کمتری نسبت به دوری از خانواده، انجام کارهای تحقیقاتی و امکاناتی که می تونم در اختیار نزدیکانم قرار بدم، داره
زبان خانمتون اونجا به راحتی حل میشه ولی اگر اینجا پایه زبانش به حد متوسط برسه بهتره
ما پول زیادی همراهمون نیست که ببریم ولی با این وجود خودتون دیدید که ونکوور هم انتخاب کردیم و از پیدا کردن خونه و کار و هر مسئله ای که به زندگی مربوط میشه هیچ ترسی نداریم، اگر ترس داشته باشیم باعث میشه نتونیم در لحظه تصمیم درست رو بگیریم و این یعنی اشتباه

در کل کفه ترازوی برگشتن به تهران اگر من جای شما بودم خیلی سنگین تر از مکان فعلی شما هستش پس لحظه ای درش شک نمی کردم
به هر حال امیدوارم بهترین تصمیمی که باعث پیشرفت خودتون و خانوادتون میشه رو بگیرید
​

ممنون مهیارجان از راهنماییت​

 

[qorashi]

همونجا بمون که بهتره ....تازه تهران باشی کی کیس هیدرونفروز میبینی به این قشنگی ....هفته پیش اینجایی که من هستم تو بیمارستان رفتم پیش دوستم دیدم یه کانجنیتال تراتوما بود به چه زیبایی ...انگار بچه رو توپ نشسته بود ;D عمرا این کیسها رو تو تهران ببینی . اونجا تجربه ات بیشتر میشه ​

​

;D​

 

[Pani85]

یه مثبت دادم به جای اون منفی که اشتباهی بهم دادی ;D​

کاملا صادقانه میگم که شما هم نبودی
;Dالبته اون اشتباهیه شما نبودی​

 

[sa mon]

مشکل همین تعیین اولویت ها و کنار اومدن با اونهاست. قطعا اگه بیام باید این کارهایی که گفتم رو بکنم و میکنم. از لحاظ مهارت ها هم تنها چیزی که می تونم روش کار کنم برای خودم افزایش مقالات ای اس ای و بدای خانمم تقویت زبانه.
مشکلام اینه که نمیدونم کدوم تصمیم بالاترین بهره وری رو میتونه برام داشته باشه :-[​

یه چیز دیگه هم که الان به نظرم رسید اینه که اونجا هدفت چیه ؟ یعنی برنامه ریزی کردی ؟ آیا میخوای ادامه تحصیل بدی؟ میخوای یو اس ام ال ای بدی ؟ میخوای دستیار پزشک بشی ؟ یا اصلا کار دیگه ای انجام بدی ؟ اینا هم تاثیرکذارن ...مثلا اگه نخوای کارای آر اند دی کنی دیگه مقاله آی اس آی به کارت نمیاد . چه دردیه این که نمیتونم هی فارسی و انگلیسی شیفت کنم حالا پیمان میگه هوم رو بزن و .... از درد شیرازی بودن که خبر نداره ​

​

 

[Pani85]

تا اواسط آبان که قطعا باید بمونم همینجا، اما خوب اگه همون موقع هم بخوام ول کنم و بیام باید از الان برنامه ریزی کنم براش​

خب پس اگه مجبورین تا آبان صبر کنین که خیلی عالیه
امیدوارم این صبر به یه نتیجه خیلی زیبا ختم بشه
امیدوارم اصلا نیاز به برنامه ریزی هم نباشه

در ضمن حالا که بحث برای انتخاب بین دو شهر در همین ایران شد
دو شهری که یکی امکانات بیشتر داره ولی هزینه زندگی بالاتر
البته خانواده و اینها رو نادید گرفتم

دومی امکانات و شرایط نامساعد ولی درآمد بالاتر
میخواستم بگم دقیقا به همین دلیله که من خودم شخصا
با زندگی در شهرهای بزرگی مثل ونکوور که هزینه بالاتری داره
موافقم حداقل به نسبت شهرهای بسیار کوچیک و دورافتاده دیگه کانادا

عقیده ام اینه وقتی از زندگی در شهری که هستم راضی باشم
حالا بسته به تلاش و شرایط خودم داره چطور برنامه ریزی کنم
برای درآمد بیشتر ولی اگه چندین برابرشو تو شهرای کوچکی
که واقعا زندگی درش سخته و خیلی غمگین و افسرده کننده هست داشته
باشم از دید شخصی من اصلا ارزششو نداره

:-\شاید کاملا در اشتباهم​

 

[qorashi]

یه چیز دیگه هم که الان به نظرم رسید اینه که اونجا هدفت چیه ؟ یعنی برنامه ریزی کردی ؟ آیا میخوای ادامه تحصیل بدی؟ میخوای یو اس ام ال ای بدی ؟ میخوای دستیار پزشک بشی ؟ یا اصلا کار دیگه ای انجام بدی ؟ اینا هم تاثیرکذارن ...مثلا اگه نخوای کارای آر اند دی کنی دیگه مقاله آی اس آی به کارت نمیاد . چه دردیه این که نمیتونم هی فارسی و انگلیسی شیفت کنم حالا پیمان میگه هوم رو بزن و .... از درد شیرازی بودن که خبر نداره ​

​

برنامه ام اینه که امتحانای ام سی سی رو بدم و بعد بیوفتم دنبال پذیرش برای رزیدنتی مجدد یا اگه پا بده فلوشیپی. اگه دیدم اوضاع خیلی خیته هم بزنم تو کاد یه پی اچ دی مثل اپیدمیولوژی یا ایمونولوژی که تواین فیلدها هم قبلا کار کردم. در کنار همه اینها باید یه شغل شدیف جنرال هم پیدا کنم​

 

[qorashi]

خب پس اگه مجبورین تا آبان صبر کنین که خیلی عالیه
امیدوارم این صبر به یه نتیجه خیلی زیبا ختم بشه
امیدوارم اصلا نیاز به برنامه ریزی هم نباشه

در ضمن حالا که بحث برای انتخاب بین دو شهر در همین ایران شد
دو شهری که یکی امکانات بیشتر داره ولی هزینه زندگی بالاتر
البته خانواده و اینها رو نادید گرفتم

دومی امکانات و شرایط نامساعد ولی درآمد بالاتر
میخواستم بگم دقیقا به همین دلیله که من خودم شخصا
با زندگی در شهرهای بزرگی مثل ونکوور که هزینه بالاتری داره
موافقم حداقل به نسبت شهرهای بسیار کوچیک و دورافتاده دیگه کانادا

عقیده ام اینه وقتی از زندگی در شهری که هستم راضی باشم
حالا بسته به تلاش و شرایط خودم داره چطور برنامه ریزی کنم
برای درآمد بیشتر ولی اگه چندین برابرشو تو شهرای کوچکی
که واقعا زندگی درش سخته و خیلی غمگین و افسرده کننده هست داشته
باشم از دید شخصی من اصلا ارزششو نداره

:-\شاید کاملا در اشتباهم​

پانی جان با نظرت موافقم که وقتی آرامش و راحتی نباشه پول به کاری نمیاد. اما در مورد انتخاب شهر تو کانادا خود من ضمن اینکه بزرگ بودن شهر رو در نظر میگیرم فاکتور پیداکردن کار (چه جنرال و چه تخصصی) رو هم گوشه چشمی بهش دارم واسه همین من تورنتو رو انتخاب کردم​

 

[Pani85]

پانی جان با نظرت موافقم که وقتی آرامش و راحتی نباشه پول به کاری نمیاد. اما در مورد انتخاب شهر تو کانادا خود من ضمن اینکه بزرگ بودن شهر رو در نظر میگیرم فاکتور پیداکردن کار (چه جنرال و چه تخصصی) رو هم گوشه چشمی بهش دارم واسه همین من تورنتو رو انتخاب کردم​

دقیقا منظورم تورنتو هم بود
والا تورنتو که بزرگترین و با امکانات ترین
شهر کاناداست. من در مورد شهرهای خیلی کوچیک و
دورافتاده داشتم میگفتم که زندگی درشون واقعا افسرده کننده میشه​

 

[kmahyar]

پانی جان با نظرت موافقم که وقتی آرامش و راحتی نباشه پول به کاری نمیاد. اما در مورد انتخاب شهر تو کانادا خود من ضمن اینکه بزرگ بودن شهر رو در نظر میگیرم فاکتور پیداکردن کار (چه جنرال و چه تخصصی) رو هم گوشه چشمی بهش دارم واسه همین من تورنتو رو انتخاب کردم​

دکتر جان زورکی موندی اونجا عزیزم پاشو بیا تهران همه ماهارم سر کار نذار قربونت

دلت تنگ شده چرا اخه خودتو و خانوادتو اذیت می کنی، نگران نباش
​

 

[shamloo]

بچه ها، می خوام سرتون رو درد بیارم. راستش مثل خر تو گل موندم و نمی دونم چیکار کنم. خدار و شکر می کنم که تو جمع صمیمی شما احساس خوبی دارم و حس می کنم می تونم باهاتون حرف بزنم و راهنمائی بخوام. ممنون میشم اگه در مورد چیرهایی که می نویسم نظراتتون رو بگید بهم. برام مهمه بدونم اگه خود شما ها جای من بودین چیکار می کردین. نظرات ارزشمندتون واقعاً میتونه تو شرایطی که هستم کمک کنه تا شاید بتونم تصمیم درستی بگیرم و کمی از استرس هام کم بشه.
همونطور که فکر کنم همتون بدونید من الان برای کارم تو یه شهر دور افتاده هستم. از طرفی با توجه به اینکه دو ماهی هست که مدیکال رو هم دادم، اگه خدا بخواد و مشکلی پیش نیاد قاعدتا باید تا 10-9 ماه دیگه رفتی باشم. مشکل اساسی من اینه که الا اینجایی که هستم بمونم یا اینکه ول کنم و برگردم تهران... دلایلی که برای موندن یا اومدن دارم هم اینهاست:

:دلایل اومدن تهران
1- کلاس زبان برای خانمم. قابل ذکر اینکه زبان خانمم خیلی ضعیفه و یکی از چیزهایی که بهش فکر می کنیم اینه که تو چند ماه با کلاس های فشرده یکم تقویتش کنیم تا اونجا کارمون راحت تر باشه.
2- کار روی چند تا پروژه ریسرچ برای اینکه بتونم مقاله جور کنم تا شاید اونجا بعد از گذروندن امتحانات، تو گرفتن پذیرش رزیدنتی مجدد، کمکی برام باشه.
3- دیگه نمی تونم اینجا رو تحمل کنم و از اینجا بودن عذاب می کشم.
4- خطرات رفت و آمد ماهیانه
5- تو ماه های آخر بیشتر کنار خانواده باشیم.

:دلایل موندن تو همین خراب شده
1- تهران خونه ندارم، خونه گرفتن برای چندماه هم خیلی راحت نیست و درد سر اساس کشی و ... هم که جای خود. البته دارم مخ خانم رو می زنم که اگه راضی بشه چند ماهی پیش برادر و خواهرم بمونیم.
2- تو تهران با چند برابر شدن حجم کار، درآمدم کمتر از نصف و حتی تا یک سوم اینجا کاهش پیدا می کنه. ضمن اینکه درآمد تهران رو مجبورم تقریباً همش رو خرج زندگی کنم بخصوص اگه مجبور به خونه گرفتن هم باشم. ولی درآمد این خراب شده با حجم کار کمتر چند برابره و بیش از نود درصدش رو هم پس انداز می کنم.
شاید به نظرتون این چیزایی که نوشتم خیلی مسخره بیاد اما واقعا نمی تونم تصمیم بگیرم و بدجوری گیر کردم. تو این چند سال زندگیم کلا رو هوا بوده و به خاطر این قضیه مهاجرت هیچ تصمیم درستی نتونستم بگیرم و خیلی از فرصت هایی رو که شاید می تونستن برام عالی باشن از دست دادم. هرچند این مورد ممکنه خیلی مشکل جدی ای نباشه ولی باور کنید انقدر زندگی تو بلاتکلیفی دیوونم کرده که حد نداره. خوشحال میشم راهنمایی کنید که اگه جای من بودید چه می کردید.
مخلص همتون هم هستم...
​

من جای شما بودم بر می گشتم! البته من تشکیل خانواده ندادم برایه همین شاید خیلی سهل انگارانه نظر بدم
ولی من اگه بودم بر می گشتم تهران تا از همه مهتر این روزها قبل رفتن بیشتر خانواده رو ببینم
از طرفی معلومه که شما خیلی از جایی که کار می کنید بدتون می یاد، به نظر من با این فشاری که تو ایران دارید می کشید اگه بعدشم بخوایید بلافاصله برید اونور شاید فشار اونور خیلی زودتر از حد انتظار کلافه اتون کنه! برگردید اینجا قبلاً رفتن یه خورده تجدیده روحیه کنید، اونور روزهای سختی در پیش داریم
به نظر من خیلی نگران پول در آوردن تو اونور هم نباشید، هر چی جمع کردید تا الان بسه! حالا خودتون رو آماده کنید واسه رفتن، چه از لحاظ روحیه و چه از لحاظ پشتوانه علمی. بالاخره اونور یه کاریش می کنید قضیه پول رو
!!جسارتاً اگر سرتونم واسه دعوا درد نمی کنه خونه خواهر یا برادرتون ساکن نشید
​

 

[mahnaza]

جای بسیار خوشحالی داره که این تاپیک به جایی رسیده که دوستان درد دلها و یا مشکلاتشون رو با بقیه در میون میذارن تا با همفکری شاید بشه بهترین تصمیم رو گرفت

من طبق نوشته های خودتون نظر شخصیمو میگم یعنی کاری که من اگر جای شما بودم انجام میدادم
من اولین فاکتور که برای محل زندگی انتخاب می کنم آرامش هست، معلومه شما در محلی که هستید آرامش ندارید
با جمع کردن پول هم که به دارایی اضافه میشه موافقم ولی به چه قیمت؟؟ اینکه از خانوادم دور باشم یا خطراتی رو قبول کنم که اگر اتفاق بیفته هیچ وقت نتونم جبرانش کنم
لذت اینکه در کنار افرادی باشم که شاید هرگز تا آخرین لحظات عمرشون دیگه نبینمشون
کارهای تحقیقاتی که نشون دهنده توانایی عملی در اثبات دانش یک فرد هست رو به پول ترجیح بدم
من خودم شخصی هستم که فاکتور پول برام اولویت کمتری نسبت به دوری از خانواده، انجام کارهای تحقیقاتی و امکاناتی که می تونم در اختیار نزدیکانم قرار بدم، داره
زبان خانمتون اونجا به راحتی حل میشه ولی اگر اینجا پایه زبانش به حد متوسط برسه بهتره
ما پول زیادی همراهمون نیست که ببریم ولی با این وجود خودتون دیدید که ونکوور هم انتخاب کردیم و از پیدا کردن خونه و کار و هر مسئله ای که به زندگی مربوط میشه هیچ ترسی نداریم، اگر ترس داشته باشیم باعث میشه نتونیم در لحظه تصمیم درست رو بگیریم و این یعنی اشتباه

در کل کفه ترازوی برگشتن به تهران اگر من جای شما بودم خیلی سنگین تر از مکان فعلی شما هستش پس لحظه ای درش شک نمی کردم
همه ما برای زندگی کردن داریم به جلو میریم نه برای زنده موندن
به هر حال امیدوارم بهترین تصمیمی که باعث پیشرفت خودتون و خانوادتون میشه رو بگیرید
​

1+ for you. I agree with you

 

[qorashi]

دکتر جان زورکی موندی اونجا عزیزم پاشو بیا تهران همه ماهارم سر کار نذار قربونت

دلت تنگ شده چرا اخه خودتو و خانوادتو اذیت می کنی، نگران نباش
​

$$$$$$$$$​