متقاضیان 38 شغل : آنکارا و ورشو

[ramin_320]

جالبه ، روند جابجائی دوستان از فروم قبلی به اینجا به دلیل نارضایتی از مدیریت و امید به داشتن حق آزادی بیان و خوشحالی همه از حضور در محیطی آزاد و پس از اون پشیمانی تعدادی به دلیل عدم انگیزه کافی از نقل مکان کردن و دلتنگی عده ای دیگر برای محلی که به اون عادت کرده بودن و تغییر عقیده عده ای نسبت به مدیران قبلی و توجیح یکسری کارهای انجام شده توسط اونها و .... دقیقاً روند مهاجرتی هست که همه ما درگیر اون هستیم و خواهیم بود .
ای کسانی که به مهاجرت ایمان آورده اید، بمانید و صبور باشید تا رستگار شوید ( آیه 38 ام از سوره مهاجرت ) والسلام​

 

[uniques3]

[rtl]

منظور از روش مطمئن برای فرستادن پول هست؟ یا کل پروسه افتتاح حساب و ذخیره پول بصورت مطمئن (که البته در این صورت هم بخش ترنسفر پول با شرایط کنونی مهم ترین بخش بحساب میاد)؟

برای صرف ترنسفر پول من از کمک آشنایانم استفاده کردم و در حقیقت پول را همراه مسافر فرستادم. برای افتتاح حساب هم از طریق سایت رویال بانک درخواست دادم، فرمها برایم ارسال شد، چون ایرانی هستم از وزارت خارجه درخواست مجوز (تحت عنوان "Permit") کردم که بدلیل تحریم یکی از مدارک الزامی برای ایرانیان است. فرمها و مدارک را به تأیید سفارت کانادا در ایران رساندم و به کانادا فرستادم.
فقط حساب را افتتاح نکردم چون در صورت عدم حضور در خاک کانادا امکان برداشت از حساب وجود ندارد، تا تثبیت وضعیت پرونده این کار ریسک است. برای من کل این پروسه ها (غیر از تایید سفارت) هزینه ای در بر نداشت و در حقیقت سنگ مفت گنجشک مفت بود.

در مورد پستی که گذاشتم توضیح اینکه بدلیل دیدن یک تبلیغ در این زمینه خواستم به دوستان ناآشنا با مسیر افتتاح حساب اطلاع رسانی کنم، مثل برخی دیگر از موارد ناشناخته، افتتاح حساب از مواردیست که می توان شخصا انجام داد. غیر از بخش ترنسفر پول که اتفاقا در تبلیغ مذکور هم در این زمینه مسئولیتی عهده دار نشده اند.​

[/rtl]

ممنون دوست عزیز

 

[sky1]

دوست عزیز
بعد از اینکه توانستید وارد پروفایلتان شوید به قسمت " لوک اند لی آت " بروید و آیتم پنجم را کلیک کنید​

مرسی از راهنماییتون خیلی مشکل داشتم +1 فعلا اینطوری باید امتیاز بدم بهتون​

 

[shamloo]

[size=10pt][size=10pt][size=10pt]

سلام
من هم با اعتراض موافقم
فکر میکنم تا به یک نتیجه واحد برسیم این یک ماه هم میگذره
نتیجه دادگاه سیمپلفایدها این بود که وزارت مهاجرت ظرف 120 روز به پرونده آنها رسیدگی کنه که فکر میکنم ردی ها و قبولی ها را مشخص کنند و احتمالا دوباره کار روی پرونده های ما به طور جدی شروع میشه​

جسارتاً من تصور نمی کنم این موضوع درست باشه. طبق اعلام خودشون قرار شده هر پرونده ای از سیمپلیفایدها که تا تاریخ مشخصی توسط آفیسر رسیدگی شده کماکان رسیدگی بهش ادامه پیدا کنه. در نتیجه وضعیت مثل پرونده های 38 رشته ایی نیست و الان بسیاری از دوستان سیپلیفاید که آپدیت مدارکشون رو فرستادند و حداقل امتیاز رو آوردن میرن تو صف واسه مدیکال و ویزا، مابقی هم که آپدیت نفرستادن یا مدارکشون تا اون تاریخ خاص مورد رسیدگی آفیسر واقع نشده حذف میشن. وزیر مهاجرت هم رای دادگاه رو تا اینجا نپذیرفته و تقاضای فرجام خواهی کرده. به نظر من دلیل تاخیرشون باید چیز دیگه ایی باشه
در مورد اعتراض به ظرفیت ویزاها من هم، همونطور که گفتم موافقم. ظرفیت در نظر گرفته شده هیچ تناسبی با تعداد پروندهای ورشو و آنکارا نداره​

 

[Pani85]

جالبه ، روند جابجائی دوستان از فروم قبلی به اینجا به دلیل نارضایتی از مدیریت و امید به داشتن حق آزادی بیان و خوشحالی همه از حضور در محیطی آزاد و پس از اون پشیمانی تعدادی به دلیل عدم انگیزه کافی از نقل مکان کردن و دلتنگی عده ای دیگر برای محلی که به اون عادت کرده بودن و تغییر عقیده عده ای نسبت به مدیران قبلی و توجیح یکسری کارهای انجام شده توسط اونها و .... دقیقاً روند مهاجرتی هست که همه ما درگیر اون هستیم و خواهیم بود .
ای کسانی که به مهاجرت ایمان آورده اید، بمانید و صبور باشید تا رستگار شوید ( آیه 38 ام از سوره مهاجرت ) والسلام​

میدونم کلی فرمودین ولی من یکی به هیچ عنوان تغییر عقیده بابت مدیریت اونجا ندادم
وقتی اولین پیغام رو برای آقا مهرداد فرستادم دقیقا نوشتم
میدونم مدیریت چنین سیستمی چقدر سخت و طاقت فرساست
الان هم همچنان همین نظر رو دارم
شما توی تاپیک اعتراض به عملکرد مدیران اونجا برین میبینین واقعا یه
لحظه جای اونها بودن چه شرایطی داره

مشکل اصلی من بیشتر با نحوه برخورد بچه ها با هم
و در کنارش قضاوت ها و برخوردهای ناعادلانه و جانبدارانه مدیران جزء اونجا بود

شما اگه دقت کنین متوجه میشین یه تعداد مدیران جزء با تعدادی بچه ها
بیشتر دوستن تا حدی که خلاف های اونها رو میبینن ولی به روی خودشون نمیارن
باند بازی به شدت در این رده در جریانه که خیلی راحت میشه متوجه تعدادیش شد

به هر حال ماهیت و ذات آدمی تغییره و اجتناب ناپذیر​

 

[utab]

شیخی را از احوالات مهاجرت پرسیدند، بگفت هم چون شب اول قبر ماند و هرکسی را بسته به سنگینی نامه ی اعمالش حکمی دگر است.
لیک اهل سلوک فرموده اند که هفت مرحله دارد و مرتبت هرکدام را ندانی مگر از آن مرحله به سلامت بیرون آیی و اگر مرد راه نباشی به خوان هفتم نرسی.
اول) نیت: آن لحظه است که مهاجر به ستوه می آید و عزم هجرت می کند. از این نقطه فرد از خاک خود کنده شده است و ولوله ی عزیمت در جانش افتاده و به جرگه ی مهاجرین پیوسته است. از مناسک این مرحله سعی بین صفا و مروه و دویدن به دنبال وکیل و انتظار در صف طویل درب سفارت و دارالترجمه و آزمون آیلتس و تافل و نوافل و ال و بل است و این خود اول قدم است.
دوم) استجابت: زمانی است که صبر مسافر به بار می نشیند و مهر ویزای بلاد خارجه بر پاسپورت وی کوبانده می شود. مهاجر در این مرحله خود را پیروزترین مردمان جهان می داند و هموطنانش را به چشم کور و کچل هایی می بیند که در باتلاق بی فرهنگی و ترافیک و فقر فرو می روند و به خود افتخار می کند که به زیرکی و رندی از این جهنم جهیده است.
سوم) عزیمت: مرحله ی گذاشتن تمام وابستگی ها از خانه و زندگی و متعلقین و متعلقات و دوستان و اقوام است. برخی این مرحله را به مرگ تعبیر کنند. با هجوم خاطرات و دلبستگی ها اندک اندک ترس و تردید در مهاجر فزونی می گیرد. سرانجام وی زندگی اش را در چمدانی جمع می کند و پس از گذشتن از زیر آیینه و قران به سمت ناشناخته ها رهسپار می شود.
چهارم) شعف: مهاجر چون در بلاد کفر فرو می آید خود را در بهشتی می یابد سبز و تمیز و منظم، مردمانش خندان و جوی های شراب روان و لعبتکان نیمه عریان و مو طلایی شادان از کنار وی عبور می کنند. مردان مسلمان را در این مرحله شعف دو برابر نسوان است و غالباً هنوز عرق راه از چهره بر نگرفته بر در عرق فروشی و نایت کلاب و بار و دیسکو و استریپ کلاب صف می بندند تا سیر و سلوک عرفانی خویش آغاز نمایند.
پنجم) بحران هویت: مهاجر تلاش می کند هویت گذشته اش را فراموش کرده و در جامعه ی جدید ذوب شود. وی ناگهان از "کلثوم جوراب آبادی سنگ سری اصل" تبدیل به "کاترینا ماریا سانتا کروز" می شود. اگر از جماعت نسوان باشد در این مرحله بطور حتم موههای خود را بلوند می کند و با پوست سیاه سوخته و ابرو پاچه بزی و کله ی طلایی زهره ی هر بیننده ای را می برد. در این مرتبه از سلوک دامن های کوتاه و پوشیدن لباس های آلاپلنگی و استفاده مکرر از کلمات اوه مای گاد و اوه شیت از اوجب واجبات می باشد.
ششم) غربت: در این مرحله مهاجراندک اندک متوجه می شود که در دیار جدید غربیه است و به احتمال قوی غریبه هم باقی خواهد ماند و خودش هم چیزی شبیه همان مردم کور کچلی است که از آنها فرار کرده است و هیچ سنخیتی با این مردم خونسرد و مامانی و قد بلند ندارد. جلوی آینه می ایستد و ناگهان می بیند که یک شرقی کوتوله و احساساتی و قانون گریز و سیاه سوخته است و با موههای طلایی اش نه تنها شبیه نیکول کیدمن نشده بلکه شبیه هویج شده است. در اینجا مهاجر ناگهان دچار نوستالژی شدید برای کشک بادمجان و دلمه و دیزی با نان سنگک می شود و به یاد بوی ترمه ی خانوم بزرگ و قلیون و مزه انار دون کرده و صدای نون خشکی می افتد و دیدگانش از اشک تر می شود.
مریدان پرسیدند هفتمین مرتبت چیست؟ نگاه عاقل اندر سفیهی کرد و گفت:
هفتم را هر کس خودش مینویسد!​

فرهاد جون
یک موقع شما فکر مهاجرت از این تاپیک را نفرمایید که من یکی دق میکنم
آفرین هزار و سیصد آفرین​

 

[Pani85]

مرسی از راهنماییتون خیلی مشکل داشتم +1 فعلا اینطوری باید امتیاز بدم بهتون​

مرسده جان من اون متن رو کلی نوشتم
این روزها خیلی از بچه ها در این مورد گفتن و راهنمایی خواستن

ای کاش واقعا نرم افزارش دست ماها بود و میتونستیم حداکثر امکاناتو
مخصوصا برای فارسی زبانها بذاریم​

 

[vartig]

سلام دوستان
من از سايت امير خان اينجارو پيدا کردم - از پست آخر - فعلا دارم پيغامها رو مي خونم از اول
الان صفحه 95 هستم
به آقا مهيار هم تبريک مي گم بابت پاس رکويست

منم 38 تايي هستم و مثل شما منتظر
21 مارچ هم ستارت پراسس شدم

 

[Pani85]

بچه ها یه نکته ای که برای من خیلی ارزش داره در این فروم
فضای سرورشه. اینجا از همه کشورها هستن با این حجم اطلاعات
ولی ببینین هیچ محدودیت خاصی برای ما نذاشتن

مهمترین مشکل فرومهای ایرانی این محدودیت فضاست که یکی
از علت های محدود کردن ماها به ننوشتن پست غیر مفید همینه
حتی خود مهرداد هم نوشته هاشو ببینین عملا اعتراف به این موضوع داره​

 

[mahdi717]

شیخی را از احوالات مهاجرت پرسیدند، بگفت هم چون شب اول قبر ماند و هرکسی را بسته به سنگینی نامه ی اعمالش حکمی دگر است.
لیک اهل سلوک فرموده اند که هفت مرحله دارد و مرتبت هرکدام را ندانی مگر از آن مرحله به سلامت بیرون آیی و اگر مرد راه نباشی به خوان هفتم نرسی.
اول) نیت: آن لحظه است که مهاجر به ستوه می آید و عزم هجرت می کند. از این نقطه فرد از خاک خود کنده شده است و ولوله ی عزیمت در جانش افتاده و به جرگه ی مهاجرین پیوسته است. از مناسک این مرحله سعی بین صفا و مروه و دویدن به دنبال وکیل و انتظار در صف طویل درب سفارت و دارالترجمه و آزمون آیلتس و تافل و نوافل و ال و بل است و این خود اول قدم است.
دوم) استجابت: زمانی است که صبر مسافر به بار می نشیند و مهر ویزای بلاد خارجه بر پاسپورت وی کوبانده می شود. مهاجر در این مرحله خود را پیروزترین مردمان جهان می داند و هموطنانش را به چشم کور و کچل هایی می بیند که در باتلاق بی فرهنگی و ترافیک و فقر فرو می روند و به خود افتخار می کند که به زیرکی و رندی از این جهنم جهیده است.
سوم) عزیمت: مرحله ی گذاشتن تمام وابستگی ها از خانه و زندگی و متعلقین و متعلقات و دوستان و اقوام است. برخی این مرحله را به مرگ تعبیر کنند. با هجوم خاطرات و دلبستگی ها اندک اندک ترس و تردید در مهاجر فزونی می گیرد. سرانجام وی زندگی اش را در چمدانی جمع می کند و پس از گذشتن از زیر آیینه و قران به سمت ناشناخته ها رهسپار می شود.
چهارم) شعف: مهاجر چون در بلاد کفر فرو می آید خود را در بهشتی می یابد سبز و تمیز و منظم، مردمانش خندان و جوی های شراب روان و لعبتکان نیمه عریان و مو طلایی شادان از کنار وی عبور می کنند. مردان مسلمان را در این مرحله شعف دو برابر نسوان است و غالباً هنوز عرق راه از چهره بر نگرفته بر در عرق فروشی و نایت کلاب و بار و دیسکو و استریپ کلاب صف می بندند تا سیر و سلوک عرفانی خویش آغاز نمایند.
پنجم) بحران هویت: مهاجر تلاش می کند هویت گذشته اش را فراموش کرده و در جامعه ی جدید ذوب شود. وی ناگهان از "کلثوم جوراب آبادی سنگ سری اصل" تبدیل به "کاترینا ماریا سانتا کروز" می شود. اگر از جماعت نسوان باشد در این مرحله بطور حتم موههای خود را بلوند می کند و با پوست سیاه سوخته و ابرو پاچه بزی و کله ی طلایی زهره ی هر بیننده ای را می برد. در این مرتبه از سلوک دامن های کوتاه و پوشیدن لباس های آلاپلنگی و استفاده مکرر از کلمات اوه مای گاد و اوه شیت از اوجب واجبات می باشد.
ششم) غربت: در این مرحله مهاجراندک اندک متوجه می شود که در دیار جدید غربیه است و به احتمال قوی غریبه هم باقی خواهد ماند و خودش هم چیزی شبیه همان مردم کور کچلی است که از آنها فرار کرده است و هیچ سنخیتی با این مردم خونسرد و مامانی و قد بلند ندارد. جلوی آینه می ایستد و ناگهان می بیند که یک شرقی کوتوله و احساساتی و قانون گریز و سیاه سوخته است و با موههای طلایی اش نه تنها شبیه نیکول کیدمن نشده بلکه شبیه هویج شده است. در اینجا مهاجر ناگهان دچار نوستالژی شدید برای کشک بادمجان و دلمه و دیزی با نان سنگک می شود و به یاد بوی ترمه ی خانوم بزرگ و قلیون و مزه انار دون کرده و صدای نون خشکی می افتد و دیدگانش از اشک تر می شود.
مریدان پرسیدند هفتمین مرتبت چیست؟ نگاه عاقل اندر سفیهی کرد و گفت:
هفتم را هر کس خودش مینویسد!​

[rtl]خیلی عالی بود
تقریبا میشه گفت واقعیته
حیف که چاره ای جز مهاجرت نداریم...[/rtl]​

 

[sky1]

مرسده جان من اون متن رو کلی نوشتم
این روزها خیلی از بچه ها در این مورد گفتن و راهنمایی خواستن

ای کاش واقعا نرم افزارش دست ماها بود و میتونستیم حداکثر امکاناتو
مخصوصا برای فارسی زبانها بذاریم​

میدونم پانی عزیز بازم مرسی از راهنماییات +1​

 

[Pani85]

میدونم پانی عزیز بازم مرسی از راهنماییات +1​

منم ممنونم ازت که باعث شدی دو نکته یاد بگیریم​

 

[sky1]

آقا فرهاد واقعیت تلخی رو مطرح کردین ولی به قول آقا مهدی چاره ای جز روبرو شدن با این واقعیت نداریم​

 

[vartig]

وضعت خوبها، دلار که بود ما با کایت می رفتیم
جان هست خیالم راحته Pearson نه به تومان می گیرند اگر چه تا
;D
ولی خدا وکیلی خیلی گرونه، تازه اضافه بارم هست، ارز دولتی هم که دیگه بهم نمی دن
:'(
​

قابل توجه آقا مهيار و دوستاني که در حال رفتن هستن
UN يک برنامه اي داره براي مهاجرها که براي بار اول شما مي تونيد از مزاياي آن در خريد بليت استفاده کنيد
هنوز که قسمت ما نشده ولي يکي از دوستام با همين روش رفت
بليط رو از لوفتانزه مي دن و تقريبا 200-300 دلار کمتر
اگر دوستان علاقمند هستن آدرس رو پيدا کنم بزارم براتون

​

 

[Ghazalllll]

[rtl]

دکتر جان ;D
دقیقا دلیل سوالم همینه! می خوام بدونم مراجعه حضوری اگر دستاوردی بیشتر از کیپس گرفتن نداشته باشه قطعا ارزش نداره. که البته نظر ایشون اینه که این کار احتمالا اثر مثبت داره.
کاشکی از اون دوستی که داییشون رفتن سفارت اطلاعات بیشتری داشتیم.

هر کدوم از دوستان نظر یا راهنمایی در این زمینه دارن، ممنون میشم بگن.​

[/rtl]

[size=10pt][size=10pt][size=10pt][size=10pt]

غزال خانم
اگر سفری به اروپا دارید، در نظر بگیرید به اندازه حداقل 15 روز زندگی بدون درآمد در کانادا، این کار هزینه دارد که با کیپس تا حدی میشه از نگرانی در اومد
اگر سفر به لهستان دارید اگر نرید کار درستی نیست که فکر میکنم لهستان کاری ندارید
​

[/size]